اگر میخواهید فرزندتان حرف شنوی از شما داشته باشند این مطلب را بخوانید

اگر مجبورید یک حرف را چندین مرتبه برای فرزند پیش دبستانی خود تکرار کنید تا گوش کند، این مطلب را مطالعه کنید . عده ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند کوچکشان به حرفهای آنها در لباس پوشیدن یا در جمع کردن وسایلش و ... توجهی نمی کند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می دهد دائم صدایش می کنند و فریاد می کشند.

آنها فکر می کنند که هر چه بیشتر حرفشان را تکرار کنند ، فرزندشان سریع تر گوش می دهد. در حقیقت، قضیه بر عکس است. به طور معمول اگر قبل از انجام کاری گفته خود را 4 ، 5 یا 6 مرتبه تکرار کنید، بچه می آموزد که نباید گوش دهد. بچه ها زرنگتر از آن هستند که ما فکرش را می کنیم. آنها ارزش زمانی که برای اولین مرتبه او را صدا می کنید و زمانی که واقعاً با او کار دارید را می دانند و احتمالاً از 5 یا 10 دقیقه اضافی استفاده کرده و به بازی خود ادامه می دهند.

اگرچه هنگامیکه بچه، خود را به نشنیدن زده و یا حرفتان را جدی نمیگیرد، بسیار ناراحت کننده است، ولی بچه های 4-3 ساله از این که میتوانند با بی اعتنایی و گوش ندادن، والدین را عصبانی نمایند، احساس قدرت میکنند. پس با این قضیه به طور شخصی برخورد نکنید.

بچه ها در این سن نمیخواهند که بد و بی ادب باشند، آنها فقط میخواهند استقلال خود را نشان دهند. البته اکنون، تشویق به عادت خوب گوش دادن، مشکلات گوناگونی را در آینده بر طرف خواهد کرد. به طور مثال فرزندتان در مدرسه مشکل توجه بر روی چیزی را دارد و نمی تواند در درسهایش تمرکز کرده و یا دستورات را دنبال نماید. چنانچه حرفهای شما را نادیده می گیرد، نباید بگویید این مسئله به مرور زمان به خودی خود حل خواهد شد. دستورات زیر به فرزند پیش دبستانی شما کمک می کند تا بدون آنکه خود بفهمد، دقت و توجه بیشتری بر روی مسائل داشته باشد.

· عصبانـــــی نشـــــوید.

تلاش کنید تا آرامش خود را حفظ کرده و با صدای آرام صحبت نمایید ، حتی اگر مجبور شدید برای چند لحظه ای به خلوتگاهی پناه آورید. هر قدر بلندتر صحبت کنید، مطمئناً بچه ها نه متوجه صدای بلند شما و نه مفهوم کلماتتان خواهند شد.

· مسائــــل را بــــرای فـــــرزندتان شــــــرح دهید .

بچه ها هنگامی که به آنها دستور داده می شود سر به لجبازی می گذارند. به جای آن که بگویید، چطور جرأت نمودی سنگها را پرتاب کنی!، بگویید: سنگ برای پرتاب کردن نیست، توپ را پرتاب می کنند. بدین طریق بر روی رفتارش تأثیر گذاشته و راه چاره ای را بدون پرخاشگری به او ، یافته اید.

· مطالب را به سادگـــــی عنـــــوان نمایید .

به جای سخنرانی کردن به نرمی ولی با قاطعیت حرف بزنید . به این طریق او یاد می گیرد که راجع به هر کاری که باید انجام دهد، فکر کند بدون آن که نیازی به سرزنش و ملامت برای فراموش کاری یا گوش ندادن باشد.

· از فـــــرزند خود بخواهید که مطالب مهـــم را تکــــرار کند.

این روش موقعی مفید خواهد بود که می خواهید فرزندتان نتیجه ی کاری را بفهمد. بگویید : «باید ماژیک هایت را قبل از نهار جمع کنی بگو ببینم کی ماژیک هایت را جمع می کنی؟

· ارتبـــاط واقعــــی بــــرقـــــــرار سازید.

چنانچه فرزندتان جذب فعالیتی گردیده، به آرامی دست به شانه او زده تا متوجه شما گردد. از او بخواهید موقعی که صحبت می کنید به شما نگاه کند، اگر بچه تان با چشم ارتباط برقرار می سازد، برایش بسیار سخت است که لجبازی نماید.

· جدولـــــی را تهیــــه نمایید.

چنانچه صبح ها سخت ترین زمان در روز است. به او مسئولیت داده و با کمکش جدولی از تمام کارهایی که باید انجام دهد (مسواک زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه و پوشیدن کفشها) تهیه کنید. بسیاری از بچه ها دوست دارند که جدول را بررسی کرده و موفقیت خود را اعلام نمایند.

· به او تـــــوجه کامـــــل داشته باشید.

چنانچه می خواهید او به حرفهای شما گوش دهد، باید به گفته هایش گوش دهید. بنابراین هنگامی که روزنامه در دستتان است و آن را می خوانید با او صحبت نکنید. تمام توجه خود را به او داده و اگر امکان پذیر نیست، علت آن را برایش شرح دهید. (عزیزم، اکنون مشغول انجام کاری هستم اما دوست دارم که به گفته هایت گوش دهم. در عرض پنج دقیقه پیشت می آیم و به حرفهایت گوش می کنم.) به علاوه، به آنچه که او می گوید اهمیت دهید. چنانچه می گوید که سردش شده است ، نگویید : اینجا آنقدرها هم سرد نیست. به جایش بگویید: سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرمت را برداریم.

· بــــی جهت نگـــــران نشوید.

اکثر بچه های کوچک که در گوش دادن با مشکل مواجه بوده و بعضی اوقات بی قرار می شوند با کمبود توجه روبرو هستند. افرادی با این مشکل، این رفتارها برایشان به صورت عادت در آمده است، بنابراین چنانچه این بی توجهی در زندگی روزمره اش تأثیر گذاشته، باید مورد ارزیابی قرار گیرد. به خاطر داشته باشید، در این زمینه بچه ها با بزرگترها واقعاً فرقی ندارند. بچه ها می خواهند مثل شما، هنگام انجام کاری، کسی مزاحمشان نشود. این مسئله مانند این است که کتاب جالبی را در دست دارید و حاضر نیستید لحظه ای آن را کنار بگذارید . در این شرایط شخصی می خواهد شما را وادار به انجام کار دیگری کند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان به آنچه که گفته می شود دقت کرده و آن را انجام دهد، در حالی که او را در «هنر گوش دادن» کمک می کنید، صبور و با توجه باشید.

رفتارهای صحیح با فرزندان تازه به بلوغ رسیده نوجوان

والدین در سنینی که فرزندشان به نوجوانی  می رسد با مسائل و مشکلاتی رو به رو می شوند که قبلا وجود نداشته است. بنابراین برای برقراری ارتباط و رفتار صحیح با نوجوان بایستی قبل از هرچیز با خصایص و ویژگی های طبیعی وی آشنا شد.

1- دوستان خود را باهوش تر از والدین می دانند: غالبا ظرفیت هوشی نوجوانان به سطح بسیار بالایی می رسد و سوالات کلیدی و پایه ای که در بسیاری از موارد والدین و دبیران قادر به پاسخ دادن آنها نیستند، به ذهنشان می رسد. اگر سخنی از دوستان خود بشنود، ممکن است آن را عین حقیقت تلقی کند، در حالیکه همان گفته از طرف والدین پذیرفته نمی شود. این حالت در اواخر بلوغ ( 18 تا 21سالگی ) برطرف می شود.

 2- کم حوصله می شوند: نوجوانان نسبت به اکثر موضوعاتی که والدین علاقه  نشان می دهند، تمایلی ندارند و از انجام کارهایی که برایشان اهمیتی ندارد، گریزانند و کم حوصله می باشند.

  3- محدودیت ارتباط ها: فرزندتان، زمانی درباره همه چیز با شما سخن می گفت، وقتی به سن بلوغ می رسد، حرف کمتری برای گفتن با شما دارد. او به پرسش های شما خیلی کوتاه و فشرده پاسخ می دهد و دیگر رازهایش را با شما در میان نمی گذارد و در صورت پافشاری و اصرار شما، این فاصله بیشترخواهد شد.

 4-تمایل به تنها بودن درمنزل و داشتن حریم خصوصی : نوجوانان تمایل دارند بیشتر وقت خود را در اتاقشان به تنهایی بگذرانند( اگر امکانات خانواده اجازه بدهد، نوجوان بایستی اتاق مستقل داشته باشد.) هیچگاه سرزده وارد اطاق او نشوید مگر اینکه دلیل منطقی و محکمی داشته باشید.

 5- استقلال طلب: نوجوان دوست دارد همانند بزرگسالان با آنها رفتار شود( هرچند که ممکن است رفتار بچه گانه داشته باشد). برای اینکه بدانید چه نوع رفتاری با این خواسته آنها مغایرت دارد، کافی است این چنین تصور نمایید که شما و فرزندتان به عنوان دو همکار بسیار صمیمی در یک اداره مهم کار می کنید و در عین حال مدیر ان اداره شما هستید. در ضمن بایستی هزینه های نوجوان را به صورت هفته ای یا ماهانه قبل از اینکه او درخواست کند در اختیار وی قرار دهید.
 
6- عصبانی و سرکش :  در مجموع تمایل به استقلال، ظرفیت هوشی بالا، قبول نداشتن منش و افکار والدین، تغییرات فیزیکی و مغایرت واقعیت ها با ایده آل های نوجوان باعث حساسیت، زودرنجی، عصبانیت و سرکشی نوجوان می شوند.
 
7-افزایش تاثیرپذیری از دوستان: نوجوانان بسیار تحت تاثیر گروه های هم سن و سال خود هستند و به همین دلیل به سرعت در میان آنان مد لباس، مو، و حتی رفتارهای خاصی همه گیر و رایج می شود. هسته اولیه این چنین تغییرات و الگوهایی بسیار پیچیده می باشد و با زور و محدودیت نمی توان مانع این تغییرات شد، مگر اینکه زمینه و امکانات کافی برای فعالیت های اجتماعی و پیشرفت برای نوجوانان فراهم شود.

8- کاهش علاقه به درس : معمولا در سنین بلوغ افت تحصیلی مشاهده می شود و یکی از علل اصلی آن ورود به فعالیت ها و موقعیت های جدید به زندگی نوجوان است. تغییر سیستم آموزشی به یک روش کارآمد و پویا و مشخص کردن آینده ای روشن برای تحصیل کرده ها، مهمترین راه حل این ویژگی است.

 9-  گریزان بودن از کار: نوجوان از انجام کارهایی که مورد علاقشان نیست( خصوصا کارهای منزل) سر باز میزنند و در مقابل تا دلتان بخواهد می توانند به گردش بروند، ساعت ها پشت کامپیوتر بنشینند، یا با دوستان دائما در مکالمه تلفنی باشندو ... تهیه و اجرای یک جدول زمان بندی با همکاری خود نوجوان می تواند بسیاری از این مشکلات را مرتفع کند.

 10- مصرف بی رویه : نوجوان بدون توجه، تصور می کند بر روی گنج نشسته است و چیزی به نام اسراف و صرفه جویی وجود ندارد. آشنا کردن وی با وضعیت اقتصادی خانواده و مشورت با او و مسئولیت دادن به نوجوان در رابطه با صرف برخی هزینه های خانواده، می تواند کمک کننده باشد.

منبع:  tebyan.net