در مورد بیماری نقرس زانو و درمان ان

نقرس و درد زانو

نقرس یک شکل دردناک آرتروز (ورم مفاصل) است که گاهی اوقات به این شرایط التهاب مفصل نقرسی نیز گفته می شود. رایج ترین محل تشکیل نقرس در افراد در بخش کروی انگشت شست بزرگ پا است؛ با این وجود مفاصل پا، قوزک، زانو، دست ها و آرنج نیز می توانند تحت تاثیر این مشکل قرار گیرند. در هر حال وارد شدن آسیب به خاطر بیماری نقرس به بیش از یک یا دو مفصل بدن بطور همزمان شرایطی غیر عادی و نادر محسوب می شود.

در صورت درمان نشدن، بیماری نقرس می تواند با گذشت زمان باعث وارد شدن آسیب به مفصل و کلیه شود و در صورت مشاهده این بیماری به همراه سایر فاکتورهای ریسک مثل فشار خون بالا و دیابت، این بیماری می تواند خطر حمله قلبی، سکته، و نارسایی کلیه را بطور چشمگیر افزایش دهد.

علائم و نشانه ها

بیماری نقرس به سرعت در طول ۱۲ تا ۲۴ ساعت گسترش پیدا می کند. علائم و نشانه های مربوط به حمله این بیماری شامل موارد زیر است:

• درد شدید و حساسیت در مفصل آسیب دیده
• ورم و التهاب در مفصل آسیب دیده
• احساس گرمی پوست روی مفصل و خشکی آن که می تواند باعث روشن و قرمز شدن پوست شود.

علاوه بر این بعضی افراد ممکن است با حالت تهوع، بی اشتهایی و مقدار کمی تب در زمان ابتلا به بیماری مواجه شوند.

علت و دلایل

نقرس در نتیجه افزایش سطح اسید اوریک در خون ایجاد می شود. اسید اوریک بطور طبیعی در بدن انسان تولید می شود. در حالت عادی این ماده در خون حل نمی شود و کلیه ها آن را به عنوان بخشی از اجزای اوره از بدن دفع می کند.

دفع کمتر از حد لازم یا تولید بیش از حد اسید اوریک در بدن می تواند باعث شود سطح این ماده در خون انسان افزایش پیدا کند. هنگامی که این شرایط مشاهده شود، امکان تشکیل و تجمع کریستال های اسید اوریک در مفاصل افزایش پیدا می کند و این شرایط باعث ابتلای فرد به نقرس می شود. به هر حال، همه افرادی که با افزایش سطح اسید اوریک در بدن خود مواجه می شوند، به بیماری نقرس مبتلا نمی گردند.

در عمل فاکتورهای ریسک متعدد می تواند با ابتلای فرد به نقرس ارتباط داشته باشند که این موارد به شرح زیر هستند:

چاقی

جذب بالای الکل

مسائل ژنتیکی

جذب بالای مواد غذایی که دارای سطح بالای پورین هستند (برای مثال بعضی از غذاهای دریایی و بعضی از انواع گوشت ها)

مصرف داروهای خاص مثل دیورتیک (قرص های سیال)

وارد شدن آسیب به یک مفصل

ابتلا به بیماری های کلیه به صورت مزمن

تشخیص بیماری

روش های تشخیص این بیماری می تواند شامل چند مورد یا تمام روش های زیر باشد:

معاینه فیزیکی. پزشک می تواند با بررسی مفصل آسیب دیده بیمار و توجه به ورم و التهاب ایجاد شده، نقاط دردناک و دامنه حرکتی مفصل بیمار ابتلا به بیماری نقرس را تشخیص دهد.

آزمایش های پزشکی. آزمایش خون می تواند مشکلات غده تیروئید یا پارا تیروئید شما و نیز عدم توازن احتمالی مواد معدنی را در ارتباط با ابتلا به بیماری نقرس مشخص کند. پزشک همچنین می تواند از یک سوزن برای نمونه گیری از مایع درون مفصل آسیب دیده استفاده کند. در ادامه وجود کریستال های اسید اوریک در این مایع در آزمایشگاه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

عکس برداری: عکس برداری رادیولوژی از مفصل آسیب دیده می تواند شواهد مربوط به آسیب دیدگی مفصل را به همراه تجمع کریستال در غضروف آن مشخص کند.

راه و روش درمان

روش های درمان بیماری نقرس بر کاهش درد در زمان حمله بیماری، جلوگیری از حمله مجدد بیماری در آینده، و کاهش ریسک تشکیل رسوبات اسید اوریک (توفی) و ایجاد آسیب های دائمی برای مفصل تمرکز دارند. افرادی که بیماری نقرس آن ها درمان نشود با حمله های مجدد این بیماری مواجه می شوند که تعداد آن ها با گذشت زمان افزایش پیدا می کند. همچنین مفاصل جدید نیز ممکن است در ادامه تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند. روش های مراقبت اولیه از بیماری در زمان بروز آن و روش های درمانی معمول و قابل استفاده برای آن، در ادامه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

اقدامات لازم در هنگام حمله نقرس

اگر امکان این کار برای شما وجود دارد، سعی کنید عضو آسیب دیده (معمولاً یکی از پاها) را برای کاهش ورم و التهاب آن بالاتر از سطح زمین نگه دارید. راحت ترین راه برای انجام این کار، تکیه دادن به یک محل مناسب و قرار دادن پا بر روی یک پشتی است. علاوه بر این می توان از تکه های یخ (یا یک بسته از مواد منجمد شده) برای کاهش التهاب مفصل آسیب دیده و درد بیمار قبل از شروع تاثیرگذاری داروهای مصرفی استفاده کرد. در این حالت لازم است به نکات زیر توجه شود:

تکه های یخ (یا مواد منجمد شده) را در یک حوله بپیچانید تا به این ترتیب از تماس مستقیم آن با پوست و ایجاد سوختگی ناشی از تماس با یخ جلوگیری کنید.

این بسته های یخ را برای ۲۰ دقیقه بر روی محل قرار داده و سپس انجام این کار را متوقف کنید. در هر حال نباید از این روش برای مدت طولانی استفاده کرد.

این روش درمانی را به تعداد دفعات لازم استفاده کنید، اما مطمئن شوید دمای بخش آسیب دیده به سطح عادی خود قبل از شروع مجدد این روش درمانی برگشته باشد.

مصرف دارو

در صورتی که داروهای مسکن موجود در داروخانه ها برای رفع مشکل شما کافی نباشند، پزشک ممکن است به شما استفاده از داروهای زیر را پیشنهاد دهد:

• داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs). تجویز سطح مناسب داروهای ضد التهاب غیر استروئید شامل ناپروکسین (آناپروکس، ناپروسین، و سایر داروهای مانند آنها) و نیز ایندومتاسین (ایندوسین) می تواند به رفع مشکل شما کمک موثر کند. به هر حال مصرف این داروها می تواند باعث خون ریزی معده و کاهش سطح عملکرد کلیه به خصوص در افراد مسن شود.

• کولشیسین (کلشی سین). قرص های حاوی دوز پایین داروهایی که برای درمان بیماری نقرس استفاده می شوند، در عمل می تواند برای درمان بیماری شبه نقرس نیز مفید باشند. اگر شما به دفعات مکرر دچار بیماری شبه نقرس می شوید، پزشک می تواند به شما پیشنهاد دهد به صورت روزانه از این داروها به عنوان یک راهکار برای پیش گیری از ابتلا به این بیماری استفاده کنید.

• کورتیکو استروئید. اگر شما نمی توانید از داروهای ضد التهاب غیر استروئید یا کولشیسین استفاده کنید، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد از داروهای کورتیکو استروئید همچون پردنیزون برای کاهش التهاب ایجاد شده و جلوگیری از حمله مجدد بیماری استفاده کنید. به هر حال استفاده بلند مدت از کورتیکو استروئید می تواند باعث ضعیف شدن استخوان، ابتلا به آب مروارید، دیابت و نیز افزایش وزن شود.